Een paar maanden geleden vertelde ik je dat ik aan een nieuw avontuur was begonnen. Ik had mijzelf ingeschreven voor een yogaopleiding, want ik wilde yogajuf worden. De tijd is voorbij gevlogen en eind mei deed ik examen. Inmiddels is de uitslag bekend en ik ben geslaagd! Dat betekent dat ik nu een échte yogajuf ben! Omdat ik vaak de vraag krijg hoe de opleiding mij is bevallen, vertel ik je dat in mijn blogpost van vandaag!
Verwarring
In mijn blogpost over waarom ik een yoga opleiding ging doen, vertelde ik je dat ik heb getwijfeld of ik de opleiding wel moest gaan doen. Ik was bang dat de opleiding veel tijd zou kosten, ten koste zou gaan van mijn andere sporten en dat het moeilijk te combineren zou zijn met werk. Ondanks al mijn twijfel heb ik uiteindelijk toch besloten om de opleiding te doen. Mijn wens om yoga een diepgeworteld onderdeel van mijn leven te maken, was te groot om mijn twijfel de overhand te laten nemen.
En toch heb ik tijdens de opleiding genoeg momenten gehad waarop ik mijzelf afvroeg waar ik aan was begonnen. Toen ik met de opleiding begon wist ik eigenlijk niet zo veel over yoga. De geschiedenis van de yoga, haar filosofie, de yoga sutra’s, voor mij was dit allemaal nieuw. Ik was ontzettend nieuwsgierig naar deze stof, maar al tijdens het eerste college bleek de stof best pittig te zijn en moeilijk te bevatten voor de Westerse mens.
Gedurende de eerste vier maanden van de opleiding dacht ik iedere keer na een college: “waar gaat dit over? Ik begrijp er helemaal niets van!”. Er was bij mij verwarring. Ondanks dat mijn medestudenten ook in een staat van verwarring verkeerden en het dus niet alleen aan mij lag, kon ik het niet helpen soms gefrustreerd te raken. Waarom begreep ik het niet? Zo moeilijk kan het toch niet zijn?
De docenten stelden mij steeds weer gerust en verzekerden mij dat het kwartje vanzelf zou vallen. De stof was nieuw en gaat uit van een hele andere mindset dan die wij hebben in de Westerse wereld. Dat is nu eenmaal niet in één keer te bevatten. Deze wetenschap stelde mij wel wat gerust. Ik gaf dan ook niet op en bleef ik wachten op dat vallende kwartje.
Na een maand of vijf begon er eindelijk wat te dagen. De stof begon mij steeds meer eigen te worden en ik begon steeds meer te begrijpen. Dit gaf mij vertrouwen op een goede afloop! Ondanks dat studeren voor het examen mij uiteindelijk wel stress heeft opgeleverd vanwege de hoeveelheid van de stof, was de verwarring tijdens het studeren gelukkig een grote afwezige!
Mijn eigen practice
Naast de theorie over de yoga, was er ook een belangrijk praktijkdeel. Hierin vond ik veel plezier en ontspanning. Ik volgde minstens twee keer per week zelf een yogales. Dit heeft mij erg geholpen in de ontwikkeling van mijn eigen practice. Ik merkte al snel dat ik sommige houdingen mij makkelijker afgingen en dat ik tijdens een les minder correcties nodig had van de docent.
Zelf lesgeven
Deze ontwikkeling in mijn eigen practice heeft mij het vertrouwen gegeven om al voor mijn examen te beginnen met lesgeven. Vanuit de opleiding wordt het ook aanbevolen om zo snel mogelijk te beginnen met lesgeven. Hoe eng dat misschien ook is in het begin.
Mijn eerste les herinner ik mij nog goed. Tot mijn eigen verbazing was ik hiervoor totaal niet zenuwachtig! Ik was goed voorbereid en wist wat ik ging doen, dus ik had het volste vertrouwen in een goede afloop.
Waarschijnlijk helpt het wel dat ik al ervaring heb met lesgeven vanuit de aerobics en paaldansen, maar toch. Een yogales is wel echt iets anders dan iemand tijdens een groepsles in een jumping jack zetten!
Mijn lessen gingen goed, ik had er plezier in en het aantal leerlingen in mijn les werd steeds groter. Dat is erg leuk en geeft ook wel een boost voor het zelfvertrouwen! Wat begon met 1 les per week, is in de loop van de maanden uitgegroeid naar 3 vaste lessen per week, met regelmatig nog extra invaluren!
Conclusie
Yes! Leonie en ik zijn allebei geslaagd. Kijk ons blij zijn!
Ik ga niet beweren dat mijn yoga opleiding easy peasy is geweest en bijna geen tijd heeft gekost. De stof was pittig en er gingen flink veel uren inzitten. En ja, de opleiding is dan ook zeker ten kostegegaan van mijn tijd om bijvoorbeeld te paaldansen. De combinatie tussen de opleiding en werken was zeker pittig, maar het was absoluut te doen! Een opleiding volgen kost nu eenmaal tijd en moeite, maar het is het resultaat dat telt. Ik ben geslaagd!
Voor de mensen die ook wel eens erover hebben nagedacht om een yogaopleiding te doen, heb ik één advies: DOEN! Het is het echt allemaal waard! Dat beloof ik!
Mijn reis als yogajuf begint nu pas echt. De opleiding is afgerond en nu mag ik de weide wereld in om mij verder te ontwikkelen. Ik zou wil graag de plekken waar ik yoga geef uitbreiden, dus daar ben ik nu mee aan de slag. Mocht je nog iets weten of een tip hebben, dan houd ik mij van harte aanbevolen! Ik kan vinyasa en hatha yoga geven.
Twijfel je nog of jij een yogaopleiding wilt doen en je hebt vragen, dan mag je contact met mij opnemen. Ik besmet je graag met het “happy yogi virus”!
Namasté!
Zou jij een yogaopleiding willen doen?
Leuk en vooral heel herkenbaar om te lezen! 🙂
O jee! Ik zie dat ik nog niet had gereageerd! Mijn excuus, want ik vind het altijd super leuk om van je te horen!! Hoe gaat het met jouw opleiding? Hoe ver ben je ermee? Leuk om te horen dat het herkenbaar is voor je!!
Wat leuk om te lezen!
Ik wil volgend jaar ook (eindelijk!) starten met een yogadocentenopleiding en kan haast niet wachten 🙂
Na jouw stuk heb ik er alleen maar nog meer zin in gekregen!
Wat leuk om te horen, Aca! Weet je al welke opleiding je gaat doen? Welke stijl? Je gaat echt een hele leuke tijd tegemoet! Het zal van tijd tot tijd pittig zijn, maar het is het dubbel en dwars waard!