Follow my blog with Bloglovin

Het besluit dat mij vrijheid gaf

Het besluit dat mij vrijheid gaf

Het besluit dat mij heeft bevrijd. - Het besluit dat mij vrijheid gaf

De maand januari is voor mij altijd een beetje bijzonder. In januari 2005 ben ik namelijk op kamers gaan wonen. Tot nu toe is het ieder jaar zo geweest dat ik hier even bij stil heb gestaan. Ik houd geen grote ceremonie ofzo. Nee, ik denk even terug aan toen. Aan hoe het toen was. Aan wat op kamers wonen mij heeft gebracht. Aan hoe op kamers wonen mij bevrijd heeft.

Nooit over nagedacht

Toen ik nog een scholier was, heb ik er nooit over nagedacht om op kamer te gaan. Ik wist eigenlijk helemaal niet zo goed wat dat was. Niemand in mijn familie studeerde in een andere stad, dus iedereen woonde nog gewoon thuis.

Niet aan mij besteed

Gaandeweg mijn examenjaar werd het mij wat meer duidelijk wat op kamers wonen precies was; verhuizen naar Groningen of Eindhoven en met huisgenoten wonen. Ik kon mij er toch nog geen goede voorstelling bij maken.

Ik nam mij dan ook voor om gedurende mijn hele studententijd thuis te blijven wonen en te treinen tussen thuis en de VU in Amsterdam. De was wel zo makkelijk. Bovendien dacht ik dat op kamers wonen niet aan mij besteed zou zijn. Te ingewikkeld. Dat dacht ik.

Op kamers gaan = het huis uit

Dit beeld van op kamers wonen veranderde nog voordat mijn studie was begonnen. Vol enthousiasme deed ik mee aan de introductieweek van de VU. Ik leerde allemaal nieuw studiegenoten en natuurlijk Amsterdam kennen.

In mijn mentorgroepje hadden al meerdere mensen een kamer. Zij vertelde mij meer over hoe het was om op kamers te wonen. Ik was geïntrigeerd, maar het veranderde mijn mening over op kamers wonen niet. Dit veranderde toen ik op een middag met een meisje uit mijn groepje meeging naar haar kamer.

Het begrip “op kamers wonen” kreeg ineens betekenis voor me.  Op kamers wonen betekent dat je het huis uit ging. Dat je niet meer thuis woont en een eigen plekje hebt. Dat wist ik niet. Of nou ja, dat had ik mij nooit zo gerealiseerd.

Als je mij beter zou kennen, dan zou je weten dat ik niet in een fijn thuis ben opgegroeid. De ontdekking dat ik dit huis veel eerder dan gedacht kon verlaten, was een groot eureka-moment.

Ik vond een kamer…

Vanaf dat moment ben ik hard op zoek gegaan naar een kamer. Ik was benieuwd naar hoe lang de zoektocht zou duren. Een kamer heb je immers niet 1, 2, 3 in Amsterdam. Maar niets was minder waar. Binnen vier maanden vond ik mijn kamer!

… maar dat werd zeker niet bemoedigd

Wow! Dat was fantastisch! Ik was zo ontzettend blij en opgelucht. Maar tegelijk was ik ook doodsbang. Want mijn thuisfront reageerde op mijn nieuws met de mededeling dat op kamers wonen mij niet goed zou vergaan, maar dat ik dan niet moest denken dat ik dan weer thuis mag komen wonen. BAM!

Heel erg bemoedigend waren deze woorden niet, maar ik liet mij niet tegenhouden. Thuis was niet iets om naar terug te willen keren, dus ik moest het proberen. Als mijn nieuwe studie vrienden dit kunnen, dan moet ik dat ook kunnen.

Ga je mee stappen?

Ik ging vol voor. En een moment zal ik nooit vergeten. Ik was op zaterdag verhuisd en op maandagavond werd ik gebeld door een vriendin: “ga je mee stappen?”  vroeg ze. (Stappen kon in 2005 echt heel erg goed op maandagavond in de Meander)

Ik wist niet wat ik op die vraag moest antwoorden. Tot een paar dagen geleden moest ik altijd toestemming vragen om uit te gaan en ineens mocht ik zelf besluiten of ik zin had om mee te gaan stappen. Op een maandagavond!! Deze vraag en de vrijheid om zelf een keus te maken was zo overweldigend, dat ik tegen mijn vriendin zei dat ik haar later terug zou bellen.

Dat was het eerste moment dat ik mocht ontdekken wat ik zelf wilde. Hoe dat voelde, zal ik niet zo snel vergeten. Het was een combinatie van twijfel, enthousiasme en verlichting. Hele bijzondere combi! Ik belde mijn vriendin uiteindelijk terug met de mededeling dat ik graag mee ging stappen.

Ik ben vrij

Die avond was voor mij het begin van mijn vrijheid. Ineens was ik vrij om te doen en te laten wat ik wilde, ineens was ik vrij te ontdekken wat ik wilde, ineens was ik vrij om voor mijzelf een fijn thuis te creëren. Dat heb ik dan ook zeker gedaan.

Ik ben ontzettend blij en dankbaar dat ik tijdens mijn introductieweek met dat vriendinnetje naar haar kamer ben gegaan en heb ontdekt dat op kamers wonen ook voor mij mogelijk was. Ik ben nog blijer dat ik het besluit heb genomen om op kamers te gaan wonen, want sindsdien ben ik vrij!

Woon je op kamer of heb je op kamer gewoond? Hoe was het voor jou om het huis uit te gaan?

Volg:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *