Follow my blog with Bloglovin

 Waarom ik geen Vaderdag vier

Vaderdag

Vaderdag 2 -  Waarom ik geen Vaderdag vier

Iedere derde zondag van de maand juni is het Vaderdag. Al ruim voor die datum stroomt mijn inbox vol met allerlei aanbiedingen gericht op Vaderdag. Een nieuwe barbecue, een mooi flatscreen. Allemaal goede cadeaus die een vader vast graag in ontvangst neemt tijdens die ene speciale dag in het jaar. Ik delete al deze reclameaanbiedingen. Dat is niet omdat ik mijn vader aankomende zondag geen leuk cadeau wil geven. Maar omdat ik niet weet wie mijn vader is.

Twijfel

Al enige tijd speel ik met de gedachten om hier een blogpost over te schrijven. Na lang twijfelen heb ik toch besloten om jou mijn verhaal te vertellen. Er is namelijk een tijd geweest, dat ik mij schaamde voor het feit dat ik niet weet wie mijn vader is. Inmiddels weet ik dat schaamte nergens voor nodig is. Daarom wil ik mijn verhaal, zonder enige schaamte, met je delen.

Geen naam, geen iets

Al op jonge leeftijd had ik door dat ik anders was dan andere kinderen in mijn klas. Alle kinderen hadden een moeder én een vader. In sommige gevallen woonden de ouders nog wel samen, in andere gevallen niet. Maar wat alle kinderen in ieder geval met elkaar gemeen hadden was dat zij wisten wie hun hun ouders waren. Ik had dat niet. Ik wist alleen wie mijn moeder was.

Enige tijd heb ik overigens wel  gedacht dat ik wist wie mijn vader was. Op achtjarige leeftijd werd mij echter verteld dat deze man niet mijn biologische vader was. Logischerwijs wilde ik graag weten wie dan mijn vader was, maar hier wilde mijn moeder niets over zeggen. Meestal liet ik het voor wat het was en soms zeurde ik erover door. Hoe dan ook waren mijn pogingen om iets over mijn vader te ontdekken altijd zonder resultaat. Niets werd mij verteld. Geen naam, geen iets.

Ik zal het nooit weten

Op een dag, ik was een jaar of eenentwintig, vroeg ik nog een keer aan mijn moeder of zij mij meer kon vertellen over mijn vader. Het antwoord was “nee”. Het ging mij niets aan, vond ze.

Het was op dat moment, dat ik me realiseerde dat ik nooit zal weten wie mijn vader is. Mijn moeder is (voor zover ik weet) de enige persoon die weet wie mijn vader is. Aangezien zij het niet wilt vertellen, houdt het op. Ik heb geen enkel aanknopingspunt om te ontdekken wie mijn vader is. Ik heb geen naam, geen telefoonnummer, geen idee.

Vrede

Het enige dat ik met deze situatie kan hebben, is vrede. Ik heb het moeten accepteren dat er altijd een stukje van mijzelf zal blijven dat onbekend is. In tegenstelling tot alle andere mensen, lijk ik uit één persoon te bestaan. Dat is raar, dat is niet zoals het hoort, maar dat is wel wat het is. Ik kan proberen te vechten tegen de situatie, maar ik schiet er niets mee op.

Misschien maakt het feit dat ik geen enkel aanknopingspunt heb, het wel makkelijker om vrede te hebben met de situatie. Er is immers niets wat ik kan doen, dat ervoor zal zorgen dat ik wel te weten kom wie mijn vader is. Maar dat is oké. Inmiddels ben ik ook zover dat ik het niet meer hoef te weten. Het is goed zo.

Daarbij moet ik je eerlijk toegeven, dat het mij erg raar lijkt als ik op een dag ineens wel zou weten wie mijn vader is. Een vaderfiguur heb ik nooit gehad in mijn leven. Dus kan deze man ooit nog wel mijn vader zijn? We hebben zo veel tijd verloren. Is dat nog wel in te halen? Ik vraag het me af.

Toch nieuwsgierig

En toch, ondanks dat ik er oké mee ben dat ik niet weet wie mijn vader is, ben ik soms wel benieuwd. Hoe zou hij eruit zien? Heb ik broers en zussen? Wat is het voor een persoon? Lijk ik op hem? Het zijn vragen die soms door mijn hoofd schieten, maar het lukt mij gelukkig wel altijd om deze vragen ook weer los te laten. Ik heb er niets aan om in deze vragen te blijven hangen, dus ik doe het ook niet.

Schaamte is niet nodig

Zoals ik ook zei in de inleiding, is er een hele tijd geweest dat ik mij schaamde omdat ik niet weet wie mijn vader is. Als kind, tiener en jongvolwassene heb ik verhalen verzonnen om dit te verbloemen.

Ik snap het wel. Je hoort een verhaal zoals dat van mij immers niet vaak. Maar tegelijkertijd is mijn verhaal ook niet uniek. Daarom hoop ik, dat als er mensen zijn die misschien een vergelijkbare situatie hebben, dat zij zich dan misschien kunnen herkennen in mijn verhaal. En als er bij hen toch nog wat schaamte is, dan moedig ik je van harte aan om deze schaamte achter je te laten. Het is niet iets waar je iets aan kunt doen, maar het is je overkomen. Daar hoef jij je nooit voor te schamen. Wellicht dat het je kunt helpen en troosten om vrede te hebben met de situatie zoals die is.

En mocht je nou wel weten wie je vader is. Mooi! Laat dit verhaal je dan inspireren om dankbaar te zijn voor het feit dat je weet wie hij is. Want dat is lang niet zo vanzelfsprekend als je misschien denkt.

Volg:

14 Reacties

  1. Avatar for Desi 16 juni 2016 / 10:05

    Wat een eerlijk verhaal! Bijzonder dat je dat wilde delen. Knap dat je er vrede mee hebt dat je hem niet zal kennen, al lijkt het me inderdaad ook heel gek als dat nu ineens zou veranderen. Ik vergeet soms nog wel dat vaderdag helemaal niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Bedankt voor de reminder 🙂

    • Avatar for Hailey 16 juni 2016 / 10:45

      Ah, wat een lieve reactie. Graag gedaan. Dat is waarom ik mijn verhaal vandaag wil delen. En wie weet kan jouw vader nu aankomende zondag een ontbijtje op bed verwachten! Haha!

  2. Avatar for Petra
    Petra
    16 juni 2016 / 12:36

    Poeh, wat een verhaal. Erg indrukwekkend! Mijn vader is overleden, ik mis hem ontzettend. Voor mij is ’t dus een andere confrontatie met al die aanbiedingen in mijn inbox. en inderdaad, voor mij is ’t allemaal heel logisch om wel een vader te hebben.

    Schamen hoef je je zéker niet! Ik kan me echter wel voorstellen dat je gefrustreerd bent (of in elk geval zo’n periode hebt gehad), dat je die antwoorden niet krijgt. Dat je er vrede mee hebt, vind ik erg bijzonder.

    • Avatar for Hailey 16 juni 2016 / 19:37

      Ah, ik kan het me wel indenken dat voor jouw de Vaderdag aanbiedingen ook erg confronterend zijn. Hopelijk doen ze desalniettemin ook mooie herinneringen aan je vader oproepen!

      Mijn frustratie is gelukkig van korte duur geweest. Het “scheelt” dat ik nooit echt een vader heb gehad. Hierdoor weet ik ook niet wat ik mis.

  3. Avatar for Klara vd Grinten
    Klara vd Grinten
    17 juni 2016 / 08:59

    Beste Hailey, ik begrijp niet hoe je met het antwoord van je moeder vrede kunt hebben zonder dat dit een ernstige verstoring van je relatie met haar heeft veroorzaakt. Je zegt hier eigenlijk niets over. Hoe traumatisch het ook geweest moet zijn voor jou moeder,
    ik (ook moeder en met een vergelijkbaar en intens verdrietig verhaal) heb mijn zoon alles verteld…. omdat ik zo ziels veel van hem hou en ondanks alles blij ben met zijn bestaan. Zou je hier ook nog iets over willen vertellen?
    groetjes, Klara.

    • Avatar for Hailey 17 juni 2016 / 10:44

      Hoi Klara, ik snap je vraag heel erg goed. Ik heb er bewust voor gekozen om in dit artikel niets te zeggen over de relatie met mijn moeder. Een aantal jaar geleden heb ik de relatie met mijn moeder verbroken. Helaas ben ik niet opgegroeid in een liefdevolle omgeving. Deze twee artikelen geven je wellicht een idee: https://byhailey.nl/het-besluit-dat-mij-vrijheid-af/, https://byhailey.nl/sinterklaas-vieren-alsof-ik-zes-jaar-oud-ben/.

      Aangezien de situatie ook niet verbeterde toen ik het huis uitging, heb ik uiteindelijk besloten om voor mijzelf en mijn rust te kiezen. De situatie met mijn vader heeft ook meegespeeld in mijn besluit het contact te verbreken.

      Ik ben heel erg blij om te lezen dat jij dit anders aan hebt gepakt en dat jij je zoontje het verhaal hebt verteld. Gelukkig heeft jouw zoontje wél een hele lieve moeder. Meer heeft hij dan niet nodig.

      Liefs,
      Hailey

      • Avatar for Klara vd Grinten
        Klara vd Grinten
        17 juni 2016 / 17:41

        Lieve Hailey.
        dank voor je reactie… ik moest net een extra jasje aantrekken omdat ik kippenvel krijg van je verhaal, zo schokkend vind ik het.
        Ik vind het heel knap van je dat je hier over schrijft op je blog.
        De wereld is niet alleen maar rozengeur en maneschijn (behalve dan op pakjes avond!) en dat beseffen er maar weinig. Het is daarom goed dat jij je stem laat horen. Ik wens je veel liefde en warmte en een fijne vriend heb je al las ik, dus dat komt helemaal goed.
        Het geluk lacht je toe!
        groetjes, Klara

        • Avatar for Hailey 18 juni 2016 / 21:46

          Lieve Klara,

          Dankjewel voor je lieve woorden! Die doen mij echt goed en ik waardeer ze enorm!

          Veel liefs,
          Hailey

        • Avatar for jeroen douglas
          jeroen douglas
          25 juli 2021 / 01:45

          Dag Klara,

          Ik heb het internet afgestruind naar Claire (of Klara) van der Grinten.
          Zo’n 35 jaar geleden waren we bevriend. Link was via Océ-Venlo-Israel Kibbutz-concert Frank Zappa.

          Ben jij dit?

  4. Avatar for Holly
    Holly
    19 juni 2016 / 11:09

    Beste Klara,
    Sterkte met het lot …maar weet dat de schaamte groot kan z’n. Ooit heb ik een verhaal gehoord van iemand
    die een kind van haar vader heeft gekregen…ik hoop voor jou dat die ellende bespaart zullen blijven.
    Veel succes en ik hoop dat je het ooit mag horen wie het is want dat is jou goed recht

    • Avatar for Hailey 20 juni 2016 / 11:35

      Hoi Holly, dankjewel voor je reactie! Ja, wie weet zal ik het ooit weten! Maar als het is zoals het verhaal zoals jij beschrijft, dan weet ik het misschien toch liever niet, hoor! Liefs, Hailey

      • Avatar for Rene 8 september 2016 / 01:12

        Misschien wil je moeder je inderdaad wel beschermen… of is het te traumatisch voor haarzelf…

        • Avatar for Hailey 8 september 2016 / 10:53

          Dat zou inderdaad het geval kunnen zijn. Misschien moet ik er maar vanuit gaan dat dat het geval is…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *