Follow my blog with Bloglovin

Ik ben boos

dieren uit asiel adopteren

Johan 2 - Ik ben boos

Al een tijdje loop ik rond met een gevoel van boosheid, wat ik steeds voor mij heb gehouden. Van de week ontving ik een nieuwsbrief in mijn inbox en mijn boosheid werd steeds groter. Het is tijd om mijn boosheid uit te spreken.

Johan

Nu is dat waar ik boos over ben iets wat eigenlijk al veel langer speelt, maar het werd een tijdje geleden een stuk concreter. Het was vrijdagochtend. Ik stond op het punt om naar yoga te gaan, maar dit liep anders.

Toen ik mijn voordeur open deed, zat er namelijk een konijn voor mijn deur. Het was een donkerbruin Frans Hangoor konijn die de plantjes voor mijn deur zat te eten. Met een blik vol verbazing keek ik om mij heen. “Een konijn. Dat is geen kat en hoort dus niet voor iemands voordeur te zitten.”, dacht ik verbouwereerd.

Het konijn, dat ik ondertussen Johan had genoemd, heb ik vervolgens samen met mijn buurman gevangen. Johan was een heel lief en tam konijn die zich makkelijk op liet pakken. Hij was overduidelijk mensen gewend. Hij zag er goed verzorgd uit. Zijn nagels waren geknipt, hij had een lekkere bolle buik. Johan moest wel ontsnapt en verdwaald zijn, toch?

Ik meldde Johan aan op Amivedi, de website waarop je vermiste en gevonden dieren kan aanmelden. Mijn buurman, buurjongens en ik gingen vervolgens de deuren van de andere buren langs, om te vragen of zij hun konijn kwijt waren. Niemand miste een konijn. We besloten een oogje in het zeil te houden. We gingen er vanuit dat het vast niet lang kon duren voordat er mensen zoekend door de straat zouden lopen. Iemand zou Johan vast missen en hem ieder moment komen halen.

De uren streken voorbij, maar niemand kwam voor Johan. Uiteindelijk besloot ik de Dierenambulance te bellen, zodat zij Johan konden opvangen. Hier zou zijn baasje hem het makkelijkst kunnen vinden, dus dat was de beste oplossing.

Ik vertelde het verhaal over Johan aan de vriendelijke dame die Johan kwam halen. Met een enigszins zorgelijk gezicht zei deze dame tegen mij dat ik er rekening mee moest houden dat Johan was gedumpt en dat zij een nieuw huisje voor hem moeten zoeken. Ik wilde dit niet geloven.

Vol optimisme belde ik de volgende week naar de dierenopvang waar Johan naar toe was gebracht, om te vragen of hij was opgehaald. Helaas. Niemand had zich voor Johan gemeld. Johan kwam nu “in het systeem” terecht en zou binnen twee weken worden vrij gegeven voor adoptie.

Dit maakt mij boos

Helaas is het verhaal van Johan geen uniek geval. Jaarlijks worden veel dieren door hun baasjes op straat gedumpt. Mijn meisjes konijn, Lizz, is ook een gedumpt konijn. Nu het zomervakantie is, worden huisdieren aan de lopende band gedumpt. De nieuwsbrief die mijn boosheid vergrootte, was van Stichting Dierenlot die de noodklok luid omdat asielen de kosten van dit dumpen niet meer aan kunnen.

Het maakt mij boos dat mensen zo omgaan met dieren. Het maakt mij boos dat een dier, wat een lid van je gezin zou moeten zijn, zonder pardon op straat wordt gedumpt en aan zijn lot wordt overgelaten. Tamme huisdieren zoals Johan kunnen helemaal niet voor zichzelf zorgen in het wild. Vaak genoeg heeft dit de dood tot gevolg.

Heb fatsoen en denk na!

Ik snap niet dat er mensen zijn die het over hun hart kunnen verkrijgen om dit te doen. Als je, om welke reden dan ook, niet meer voor je huisdier kan of wilt zorgen, neem dat je verantwoordelijkheid en breng je dier naar het asiel. Dump het niet op straat. Dat verdient het dier niet!

Maar beter nodig, denk na voordat je een huisdier neemt. Koop niet in een opwelling een huisdier, omdat ‘ie er schattig uitziet in de dierenwinkel. Denk na voordat je de zorg voor een ander levend wezen op je neemt. Een huisdier heeft aandacht, kost geld en maakt rommel. Dat is niet anders dan wanneer je ervoor kiest om kinderen te krijgen. En die dump je ook niet als je eigenlijk “weer een keertje met z’n tweeën op vakantie wilt”.

Ken je verantwoordelijkheid voordat je een huisdier koopt en als je desondanks een huisdier neemt, neem die verantwoordelijkheid dan ook. En je, om welke reden dan ook, je huisdier niet kunt houden, nogmaals, breng het naar dier naar het asiel! Dat is echt het minste dat je kan doen. En dan hoef ik mijn niet meer zo boos te maken. Ook best prettig.

Adopteer uit het asiel

Mocht je nu 1. spelen met de gedachte om een huisdier te nemen 2. je bewust zijn van de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt en 3. bereid zijn om dat op je te nemen, adopteer dan een dier uit het asiel. Zoals gezegd, de asielen zitten vol met lieve dieren die op zoek zijn naar een lieve familie. Op de website van de Dierenbescherming vind je een heleboel dieren die op zoek zijn naar een gouden mandje.

Door een dier uit het asiel te adopteren help je bovendien twee dieren: het dier dat jij adopteert en het dier dat het vrije plekje in neemt. In het asiel kunnen ze je bovendien ook helpen meer vertellen over het karakter van het dier, dat je zeker weet dat je nieuwe maatje en jij een match zijn.

Mijn boosheid is nog niet echt minder, maar erover praten (of schrijven) lucht in ieder geval een stuk op.

O, en konijn Johan? Hij heeft inmiddels een lieve familie gevonden die hem heeft geadopteerd.

Mocht je iets willen doen, maar een huisdier adopteren is geen optie? Dan kan je er altijd nog voor kiezen om organisaties zoals Stichting Dierenlot te steunen. Met jou bijdrage kunnen zij veel dakloze dieren helpen aan een thuis.

Volg:

9 Reacties

  1. Avatar for Marieke 25 augustus 2016 / 08:02

    Ik snap je gevoel helemaal, ik vind het ook ontzettend zielig! Ik kan ook niet begrijpen dat mensen zo met hun huisdier omgaan. Mensen die hun hond aan een boom vastbinden en vervolgens op vakantie gaan… Nee ik kan dat echt niet begrijpen 🙁

    • Avatar for Hailey 25 augustus 2016 / 22:28

      Nee, dat vind ik ook echt onbegrijpelijk! Deze mensen laten levend weze voor dood achter. Ik snap niet dat je dat over je hart kunt verkrijgen. Maar wat ik nog minder snap is dat deze mensen blijkbaar geen enkele band hebben opgebouwd met hun huisdier. Best bizar!

  2. Avatar for Desi 25 augustus 2016 / 09:52

    Goed dat je hierover schrijft! Een huisdier is ene grote verantwoordelijkheid en daar moet niet te luchtig over gedaan worden 🙂

    • Avatar for Hailey 25 augustus 2016 / 22:38

      Dankjewel! Nee, zeker niet! Een huisdier hebben is heel leuk, maar ook een hele verantwoordelijkheid!

  3. Avatar for Petra de Blaak
    Petra de Blaak
    25 augustus 2016 / 20:02

    Goed dat je er over schrijft! Dat ben ik nou helemaal met je eens! Ik kan er echt pissed over worden. Zo ga je niet met dieren om.
    Wij hebben een kat uit ’t asiel en ik stein allerlei “dierendingen”.

    Jammer dat ik niet alle beestjes mee naar huis kan nemen. En natuurlijk al die tijgers, beren en apen kan redden. Want jee….wat heb ik met ze te doen. Ook met de dieren die met de hitte van deze week aan hun lot worden overgelaten. Het raakt me, word er echt verdrietig van.

    • Avatar for Hailey 25 augustus 2016 / 22:43

      Herkenbaar! Ik steun ook allerlei verschillende dierenorganisaties. Had ik maar genoeg geld om ervoor te zorgen dat geen enkel dier meer hoeft te lijden, dat zou ik er zeker voor over hebben. Ik heb precies hetzelfde dat ik er zo verdrietig van wordt als ik denk aan al het dierenleed waar onze wereld mee gevuld is :-(. Op zulke momenten krijgen Uk en Lizz meestal een extra aai over de bol en een koekje :-), want zo heb ik er wel invloed om dat zij blij zijn.

  4. Avatar for Claire 26 augustus 2016 / 21:04

    Wauw goed onderwerp en mooi verwoord! Ik heb ook een asielkat een thuis gegeven en ben er mega happy mee. Aan het begin was ‘ie zo angstig en bang. Maar nu, een halfjaar later, is het een enorme knuffelkont. Asieldieren zijn extra dankbaar alsof ze weten dat je ze hebt gered. Je bouwt er zo’n hechte band mee op 🙂

  5. Avatar for Katrien
    Katrien
    1 september 2016 / 16:32

    Fijn dat Johan, ondanks zijn pech, toch een nieuw gezinnetje gevonden heeft! Ik heb zelf mijn kat via de dierenarts geadopteerd. Mensen hadden hem gevonden in hun garage, de zoektocht naar zijn baasjes leverde niets op (vermoedelijk was hij achtergelaten, want niet gechipt of gecastreerd), dus toen zocht de dierenarts een nieuw huis voor hem, en sindsdien zijn wij er heel gelukkig mee!

    • Avatar for Hailey 5 september 2016 / 17:32

      Wat fijn om te lezen dat jij je een achtergelaten kat hebt geadopteerd! Zo ongelooflijk dat er mensen zijn die hun huisdieren dumpen! Gelukkig zijn er mensen zoals jij die ook deze dieren een warm huis geven!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *