Al mijn hele leven houd ik van dieren. Mijn liefde voor dieren heeft zelfs gemaakt dat ik vegetariër ben geworden en ik nu blog over onder meer diervriendelijk leven. Mijn konijnen Uk en Lizz zijn mijn liefste pluizige vrienden en ik zou niet meer zonder ze kunnen. Toch is er een tijd geweest dat ik geen huisdieren wilde. Hier werd ik vorige week weer aan herinnerd door mijn collega blogster, Iris van ikbenirisniet.
Bunny von D
Het lieve schattige konijntje van Iris, Bunny von D, is vorige week overleden. Het ging al een tijdje niet zo goed met Bunny von D en Iris moest regelmatig met haar naar de dierenarts. Het heeft helaas niet mogen baten, Bunny von D overleed op 11 januari 2016 aan een vergroot hart. Bunny von D heb ik nooit gekend, maar de blogs van Iris over het verlies van haar konijntje raakte mij diep. Het verlies van Bunny von D doet mij denken aan de huisdieren die ik in het verleden heb gehad en het besluit dat ik ooit had om geen huisdieren meer te willen.
De mooie Bunny von D (Bron foto)
Mijn beesjes geschiedenis
Zoals velen weet ook ik hoe het is om een huisdier te verliezen. Mijn eerste huisdieren had ik toen ik acht was. Twee hamsters, Knabbel en Babbel. Babbel heb ik moeten laten inslapen omdat hij een longontsteking had, Knabbel vond ik op een dag dood in haar hok. Allebei de keren waren verschrikkelijk. De dood van Babbel vond ik nog erger, want ik had als jong meisje moeten toekijken hoe mijn vriendje een prikje kreeg en dood ging. Ik wist helemaal niet dat zulke dingen besloten! Wat was dat ontzettend naar!
Nadat Knabbel was overleden mocht ik geen nieuwe huisdier. Vanwege een project voor biologie heb ik uiteindelijk muis Lucky gekregen. Wij waren de beste vrienden. Toen Lucky overleed was ik er kapot van. Ontroostbaar was ik. Mijn collega’s van het restaurant waar ik toen werkte vonden dit zo zielig voor mij, dat zij een paar dagen na het overlijden van Lucky, mijn muizen vriendin Sailor kochten.
Sailor en ik waren helemaal dikke mik. We gingen samen op kamers wonen en ze was het tamste muisje ooit. Ze overleed uiteindelijk als gevolg van een baarmoederontsteking. De eerste dierenarts die ik bezocht had een verkeerde diagnose gesteld en toen ik bij de tweede dierenarts kwam, was het te laat. Net als Bunny von D is Sailor overleden bij de dierenarts. Ik zat in de wachtkamer en was niet bij haar toen ze haar laatste adem liet.
Dat was echt verschrikkelijk. Ik voelde mij zo schuldig. Dagen heb ik alleen maar gehuild. Als ik er alleen al aan denk, moet ik weer huilen. Wat deed dat ongelooflijk veel pijn. Wat zeg ik, het doet eigenlijk nog steeds veel pijn.
Dit nooit meer
Ik houd enorm veel van dieren, maar de pijn die het doet wanneer ze overlijden maakte dat ik besloot geen huisdieren meer te willen. Het verlies van Sailor was mij too much. De pijn, het verdriet. Dat wilde ik nooit meer meemaken.
Dit voornemen heb ik een aantal jaar goed vol weten te houden. Ondanks dat ik een dier in mijn leven miste, gaf ik steeds niet toe aan dit gemis. In de loop van de tijd kwamen in mijn omgeving wel een aantal dieren die de leegte opvulde. Zo kreeg de huisgenoot van mijn vriend een kat, Max, en heeft een goede vriend konijn Momo.
Met zowel Max als Momo ben ik ontzettend goede vriendjes. Vooral door konijn Momo heb ik ontdekt dat konijnen ontzettend leuke huisdieren zijn. Langzaam aan begon ik stiekem te dromen van een eigen konijn als huisdier. Maar ja, ook konijnen overlijden, dus nee, ik ging dat niet doen.
Mijn vriendje Momo
Mijn vriendje Max
Uk en Lizz
Hier kwam uiteindelijk toch verandering in, toen ik met een vriendin mee ging om vissen te kopen. In de dierenwinkel ontmoette ik Uk. Hij trok mijn aandacht doordat hij zijn pootjes door de tralies van het hok stak en heel schattig naar mij keek. Het was alsof hij zei “neem mij mee”! Ik werd opslag verliefd op hem.
Uk zat toen nog in quarantaine omdat hij was nog te licht om de dierenwinkel te verlaten. Ik liet mijn telefoonnummer achter bij de dierenwinkel, zodat zij mij konden bellen zodra Uk de winkel zou mogen verlaten. Op deze manier kon ik er nog even over nadenken of ik het aan zou durven.
Na de nodige overdenkingen besloot ik dat ik Uk toch niet wilde. Of nou ja, ik wilde wel, maar ik durfde niet. Ik vertelde dit aan mijn vriend. Hij was het daar niet mee eens. Hij liet mij inzien dat het er niet om gaat dat Uk op een dag zal overlijden, maar dat het erom gaat dat Uk en ik zo ontzettend veel plezier samen kunnen beleven. Dat zal de pijn te zijner tijd niet minder maken, maar dat maakt het verdriet het wel waard.
Zo gezellig!
Nou, ik heb een hele wijze vriend kan ik je vertellen. Het is zo ontzettend gezellig dat Uk bij mij is komen wonen! Uk is een lieve gekkerd die mij onwijs laat lachen. Omdat konijnen gezelschapsdieren zijn wilde ik ook per se een vriendin voor Uk. Dat werd Lizz. Zij is een lekkere ondeugende knuffelkont! Heerlijk! Iedere dag word ik zo ontzettend blij van mijn pluizige vriendjes.
De dag dat ze er niet meer zijn die vrees ik met grote vrezen, maar ik sta daar niet al te veel bij stil. Ik ben heel blij dat ik mijn angst heb overwonnen en nu Uk en Lizz bij me heb. De liefde en vreugde die Uk en Lizz brengen, maakt dat ik iedere dag weer, blij ben dat ik voor ze heb gekozen! Ze zijn mijn vriendjes!
En Iris, ik wens je heel, heel, heel veel sterkte met een plekje vinden van het gemis van Bunny von D. Als je ooit met Uk en Lizz wil knuffelen, dan kan dat uiteraard!
Heb jij wel eens een huisdier verloren?
Wat een lieve dieren!
Ja, hè?!
Hoi, het is een vreselijk gebeuren als dieren dood gaan; meestal gaat het niet spontaan en moet je ook nog het besluit nemen tot euthanasie.
Maar je kunt dieren hun sterfelijkheid niet kwalijk nemen! Het hoort erbij.
Bij leven maken ze je inderdaad blij en andersom ook: jij geeft aan hen een mooi leven. Ik vind dat een waardevol besef zeker als het dieren betreft die het zonder die liefde een stuk slechter getroffen zouden hebben.
Daar heb je gelijk Inez. Het is ook erg fijn om vreugde te mogen hebben van je huisdieren. Ik geniet daar dagelijks van en ben iedere dag dankbaar dat zij mijn vriendjes zijn. Dood hoort bij het leven en dat is altijd pijnlijk. Voor mij is dat een lange tijd de reden geweest om de blijdschap die dieren geven uit mijn leven te weren. Gelukkig kan ik die liefde nu weer toelaten. Mooi om te lezen dat jij deze wijsheid al had en hoe jij dat toepast. Heb jij zelf huisdieren? Zo ja, wat voor een hoeveel?
Jazeker: 3 lieve katers en een lieve oude poes. Allemaal (ruim) boven de 10 jaar, dus we gaan het komende jaren wel moeilijk krijgen, vrees ik. Ik probeer nu bewust ervan te genieten dat ze er nog zijn!
Het waren er zelfs ooit 7 en we hebben in afgelopen jaren dus al van drie katten afscheid moeten nemen…. Twee dametjes daarvan werden heel oud: 18 resp. bijna 20 jaar! Ze mogen niet op straat. Dat verhoogt de levensverwachting aanmerkelijk….